Nineveh.
Van alles wat je
zeker weet is dit nog wel het meest
verankerd in de
grond. De stenen opgestapeld
het leven dat zich
door de dag heen vreet
de uren die
verslagen aan het einde van het jaar
op bladen worden
opgediend in brokken
en het gruis van
porcelein servies.
Je moest jezelf een
dag toemeten waarop je in de wereld
bent gepleurd door
wezens die zich ouders
weten en je
trachtten te doen groeien
met een levenslange
strijd.
En altijd is er iets
te meten. Lengte.
Breedte en
gewichten. En rapporten.
En ook altijd is er
tijd. Tijd om alles
op te vreten. Bier
te drinken.
Er is nog altijd
tijd.
Martin M Aart de
Jong
Geen opmerkingen:
Een reactie posten